"Groei je eigenlijk verder in de hemel? Straks herken ik je niet meer."
"Floor zit in het zesde middelbaar en komt overal hopeloos te laat. Ze komt de lessen door met haar tegendraadse vrienden Arlo en Sil. Op een rommelige herfstochtend wordt de wereld van Floor volledig omgegooid." (Denil & Van Meurs, 2020) 

ARLO 
Floor Denil

Het verhaal gaat zo... 

Floor vertelt het verhaal van Arlo. Arlo, haar beste vriend. Die er altijd voor haar was. Arlo, met wie ze tijdens de les spelletjes speelde, en diepe gesprekken voerde. Samen met Sil ploeterden ze hun laatste jaar op de middelbare school door. Floor vertelt uit haar herinneringen. Hoe Arlo haar vertelde dat het uit was met zijn liefje Emma, hoe hij nukkiger werd, hoe hij zich verder verwijderde van haar en Sil en hoe de fijne momenten uiteindelijk nog zeldzaam waren. Ze vertelt hoe Arlo haar het jaar voordien heel af en toe vertelde hoe het echt met hem ging. Daarna vertelde hij steeds minder tot hij uiteindelijk niets meer vertelde. Floor besluit niet te opdringerig te doen en hem niet te pushen.  



De herinneringen eindigen met een schoolbezoek aan een museum met kunstwerken. Arlo lijkt bijzonder geïnteresseerd in de schilderijen, maar Floor is niet echt geboeid. Er volgt een achtervolging met een ketchupfles door het museum, en ze worden door de leraar op hun vingers getikt. Arlo neemt de schuld op zich. Dan gaan ze maar verder met een ander spelletje. Ze doen één voor één een schilderij na en de andere twee moeten raden welk schilderij. Het is allemaal super gezellig en er lijkt geen vuiltje aan de lucht. 

De volgende ochtend echter stort hun hele wereld in elkaar. Floor komt zoals gewoonlijk te laat op school, maar wordt niet tegengehouden aan de poort. Dat vindt ze maar gek. Dan volgt er verschrikkelijk nieuws. De moeder van Arlo heeft gebeld. Arlo is er niet meer. Hij heeft zichzelf van het leven beroofd. Floor is kapot. De wereld gaat door, maar die van haar blijft stil staan...

Floor schrijft brieven naar Arlo. Ze stelt hem vragen. Waarom heeft hij het gedaan? 

 



Dagen gaan over in weken... het verdriet blijft. Floor blijft schrijven. Ondertussen is ze samen met Sil. Ze zijn een koppel. Sil begrijpt haar, hij houdt van haar. Maar Floors verdriet is te groot. Het begrip en geduld van Sil worden minder en Floor duwt hem van zich weg. Haar wereld wordt steeds donkerder, tot ze beseft dat ze Arlo moet loslaten. Dan, op een avond beseft Floor dat ze de hele dag niet aan Arlo gedacht heeft. En toch voelt ze zich niet schuldig. Hij is er nog, diep vanbinnen in haar ziel. En daar zal hij altijd blijven. 

Een graphic novel... 

Een volledig nieuw gegeven voor mij. Ik las nog nooit een graphic novel, maar ze stonden op de boekenlijst. Het perfecte moment dus om er eens eentje te proberen. Ik moet toegeven; het is leuk! Leest als een trein en voor je het weet is het boek uit. Drempelverlagend voor kinderen of jongeren om eens een boek vast te nemen zonder dat ze bang moeten zijn dat ze er weken aan vastgekluisterd moeten zijn. Ook voor kinderen en jongeren met dyslexie is het een fijne manier om een verhaal mee te pikken. Maar toch zal het nooit mijn favoriete genre worden. 

Ik dacht dat ik het volledige verhaal en de diepere betekenis erachter helemaal mee had, maar toen ik deze blog begon te schrijven besefte ik dat ik het nog een keer opnieuw moest lezen. Het is echt prachtig gemaakt, en de tekeningen zeggen soms meer dan de woorden. Maar nog steeds geen topfan van het genre. Geef mij maar een boek met véél pagina's zonder plaatjes, zodat ik de beelden er zelf kan bij fantaseren. Liefst zo'n super dik boek, waar ik helemaal in kan wegdromen en een dag van moet bekomen als het uit is. Maar ja, ieder zijn ding he. 😉

Meerwaarde voor in de klas...

Ik denk dat een graphic novel zeker een meerwaarde kan zijn tijdens een les Nederlands. Zoals ik al eerder vermeldde kan het drempelverlagend werken voor jongeren die bang zijn van boeken. (Ze bestaan! Ik heb er eentje in huis!) Ik zou er alleen niet vanuit gaan dat een graphic novel dan een wondermiddel is. Het is en blijft een boek, en al leest het dan erg vlot en is het snel uit, het moet vastgenomen en geopend worden, en je moet je concentratie erbij houden. 

Zoals ik in een artikel las, waarover ik in een eerdere blog reeds schreef, zijn er verschillende redenen waarom jongeren niet lezen. Eentje ervan is dat ze geen beeldende fantasie meer hebben. Ze kunnen zich geen voorstelling meer maken van wat er in een boek beschreven staat. Op die manier denk ik ook wel dat een graphic novel een meerwaarde kan zijn.

Als je een fan bent van het genre, is Arlo zeker een aanrader!

Reacties

  1. Hey Els!

    Toevallig dat we allebei gekozen hebben om een graphic novel te lezen dit semester. Wat mij wel opvalt is dat ik er een grotere fan van ben dan jij. (Doe mij toch maar liever een graphic novel dan een groot, dik boek waar ik wekenlang aan vasthang...)

    Ik had het er in mijn blogpost ook over hoe graphic novels een goede instap kunnen zijn voor leerlingen die niet houden van boeken. Tof dat jij vermeldt dat het daarom alsnog geen wondermiddel is en nog steeds kan tegenvallen. Zo zijn er ongetwijfeld leerlingen die graag een eigen beeld scheppen van het verhaal en geïrriteerd raken door graphic novels omdat daar alles al visueel wordt gemaakt. Daar herken ik mijzelf alleszins een beetje in.

    Het boek dat je hebt gekozen, Arlo, spreekt mij eigenlijk meer aan dan ik eerst had verwacht! Voor jongeren is het ook perfect om op zo'n manier kennis te maken met rouwen, loslaten en doorgaan. Ik heb het nog niet gelezen, maar zowel het verhaal als de tekenstijl spreken mij enorm aan. Ik denk dat ik het eens ga opzoeken en lezen voor een toekomstige blogpost.

    Bedankt voor het delen en vriendelijke groetjes!
    Joren

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Reality check

Les Misérables

Het verhaal van Clara