90 jaar chiro

Wat is chiro

Nog meer dan spel

Een stuk van jezelf 't zit onder je vel

Waar iedereen mee beweging maakt

Dat is chiro als je 't mij vraagt!

Mijn eigen carrière in de chiro

Om jullie een idee te kunnen geven van mijn beleving van het evenement van het jaar, neem ik jullie heel even mee terug naar het begin van mijn (chiro)tijd. Ik werd geboren in 1983 als dochter van twee echte chiromensen in hart en nieren. In 1988 ging ik voor de eerste keer mee op kamp. Eigenlijk een jaar te vroeg, maar omdat mijn grootouders meegingen om te koken kon het. Jullie lezen het al: It runs in the family!

Na netjes alle afdelingen doorlopen te hebben werd ik leiding en op mijn achttiende werd ik zelfs hoofdleiding. Veel verantwoordelijkheid, maar minstens evenveel plezier. De mooiste jaren van mijn leven, dat kan ik met zekerheid zeggen. In 2003 werd ik gevraagd om het Scholingsbivak (training voor beginnende leiding) mee te begeleiden. Daar leerde ik mijn man kennen, alweer iemand met chiroroots dus.

 

De aankondiging

Eind vorig jaar werden we ermee rond onze oren geslagen: er komt een grote show in het Sportpaleis om 90 jaar Chiro te vieren. Niemand wist wat we ervan moesten verwachten, en dus kochten we met ons oud-leidingsgroepje snel tickets.
 

De grote dag

Maandag was het dan eindelijk zover: de grote dag was aangebroken. De hele dag werden er foto's rondgestuurd van iedereen die zijn oude chiro-uniform terug opgeduikeld had, al was het ultrakorte chirorokje voor ons allemaal een no go geworden. En zo gingen we op pad. De sfeer zat er in de auto al goed in.

Sfeer??

Van sfeer gesproken... Aan de tramhalte van de P&R stond een massa chirovolk, waaronder uiteraard mijn eigen ouders en hun chirovrienden. In de tram zat de sfeer ook goed; ik denk dat de mensen die niet naar het Sportpaleis gingen en per toeval op het voertuig zaten niet wisten wat hen overkwam.

Aangekomen aan het sportpaleis stond een fanfare buiten sfeernummers te spelen. Het was er een gejoel en gefluit van jewelste. Toen we eenmaal binnen waren en onze plaatsen gevonden hadden werd het alleen maar beter. We waren goed op tijd, het duurde nog even voor het zou beginnen, maar we hebben ons daar geen seconde verveeld tijdens het wachten.

Sfeerbeeldje van voor de show 

 

De show

En al dat wachten was zeker niet voor niks. De show begon, en het was een spektakel van het begin tot het einde. Het begon met een vleugje geschiedenis. Eerst werd het ontstaan van de Chiro uitgelegd, en dan een reis door de tijd met liedjes, filmpjes en getuigen van die eerste jaren tot nu. Het was een show met veel lachen en evenveel tranen. Trieste getuigenissen van chirovrienden die we verloren, lokalen die afbrandden en kampplaatsen die last-minute onbruikbaar bleken. Wij hebben het met onze groep, in onze tijd als leiding helaas allemaal meegemaakt, maar zoals de boodschap tijdens de show was, dat maakt de banden in de groep alleen maar sterker. En zo is het ook. Er werd enorm veel gezongen. Af en toe door bekende Vlamingen met chiroroots, maar vooral door echt chirotalent dat in de talrijke chirogroepen in Vlaanderen gevonden werd. De show werd afgesloten met 'Een dag op kamp', waarin een typische kampdag overlopen werd van opstaan tot de avondsluiting, uiteraard met het onmisbare kampvuur erbij. 

Wanneer er gezongen werd zong de hele zaal uit volle borst mee, wat voor meerdere kippenvelmomenten zorgde. Het dak, dat overigens helemaal versierd was met allerlei chirovlaggen, ging eraf. Het was een echt feest van begin tot einde. We hebben gezongen, gelachen en gehuild, maar vooral genoten met volle teugen. 

 

  

Nog enkele sfeerbeeldjes om te af te leren

Vrienden voor het leven

Oké, de show was fantastisch. Wie er niet bij was had ongelijk. Maar wat eigenlijk het meest geweldige is van Chiro? Dat je er vriendschappen voor het leven smeedt. Ik heb uiteindelijk zestien jaar actief in de Chiro gezeten, maar ik kan de rest van mijn leven nagenieten van de unieke connecties die daar gelegd zijn. Zelfs nu, op mijn 41ste, zijn we nog altijd beste vriendinnen; ook al kunnen we elkaar soms maanden niet zien. De band die we hebben gaat nooit stuk. 

Ik denk dat het voor leerlingen ook belangrijk is om zo'n ervaringen te kunnen hebben en dergelijke vriendschappen aan te gaan. Volgens mij is iedereen gebaat bij een jeugdbeweging, het maakt zelfs niet uit welke, want de ervaringen en verantwoordelijkheden die je daar leert, leer je nergens anders.

 

actualiteit

Niet alleen ik was enthousiast. Ook de media deed uitgebreid verslag. Die berichten kan je vinden in onderstaande links.

VRT NWS

Het Nieuwsblad

Libelle