Waarom we nog zelden moppen vertellen

Ik herinnerde me een artikel dat ik eens gebruikt had tijdens een stageles Nederlands over de nieuwe stadsdichter van Turnhout en dacht dat het ideaal was om te bespreken op mijn blog. Toen ik de site van VRTNWS grondig doorzocht om het betreffende artikel terug te vinden, stootte ik op dit pareltje. Dat kan ik nu echt niet laten liggen; zo op mijn lijf geschreven. Wie mij een beetje kent weet het: ik laat geen kans onbenut om een flauwe 'dadjoke' te lanceren; liefst ééntje die ik net zelf uit mijn mouw geschud heb.

Waarom de klassieke mop langzaam uitsterft


Lachen is gezond

'Eens goed lachen' geeft sowieso je mentale gevoel een boost. Iedereen heeft wel eens van de momenten dat het allemaal wat veel is en dat je het niet meer ziet zitten. (Maar allee? Niet in de lerarenopleiding, toch??) Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar een goedgeplaatste mop of een grappige même kan mijn hele humeur doen omslaan. 

Niet overtuigd? Dan haal ik het volgende gezondheidsvoordeel van lachen aan. Ik liet me wijsmaken dat je met 15 minuten lachen tot wel 50 calorieën kan verbranden. Komaan, wie wil dat nu niet? Ik vind het moeilijk om te geloven, want waarom ben ik dan ... Soit, laten we het gezellig houden.
Ik had een keer op een avondje met vriendinnen zo hard en zo lang de slappe lach, dat mijn smartwatch trilde en zei dat ik mijn doel aan intensieve activiteit voor die dag bereikt had. Er zal dan toch echt wel iets van aan moeten zijn.

Wie denkt dat ik maar wat aan het 'zeveren' ben om mijn laatste blogbericht vandaag nog af te krijgen, ... heeft absoluut gelijk. Laten we eens verder gaan kijken naar het artikel.

Waarmee kunnen we nog lachen?

Het artikel verteld me dat klassieke moppen met uitsterven bedreigd zijn. 

Bert Oben, een taalkundige die gespecialiseerd is in humor, deed een onderzoek. Hij nam gesprekken tussen studenten op om te onderzoeken waar ze zoal mee kunnen lachen. In zijn honderden uren aan opnames, heeft hij drie klassieke moppen gehoord. We kunnen dus met recht en reden stellen dat die aan het verdwijnen zijn. 

Hebben jongeren daarom minder gevoel voor humor? Absoluut niet. Er is gewoon een te groot aanbod aan andere vormen van humor. Mêmes via sociale media doen het momenteel het best. Dat vind ik niet zo shockerend. Net als de halve wereldbevolking slijt ik ook een groot deel van mijn (schaarse) vrije tijd aan het ontvangen en zelf delen van de meest spitsvondige mêmes. (Sorry, maar sommigen zijn echt zo goed dat ik het er bijna van in mijn broek doe.) 


De heerlijkste momenten zijn 's avonds in de zetel, wanneer mijn man probeert om een beetje tv te kijken, en ik naast hem helemaal stuk ga om de nieuwe mêmes van de dag. Hij vindt dat niet altijd fijn, en ik krijg meer dan eens een geïrriteerde blik in mijn richting, maar voor jullie overhaast conclusies gaan trekken en jullie sympathie voor hem keldert, zal ik eerlijkheidshalve nog even meegeven dat het meermaals gebeurt dat we gaan slapen, en ik plots out of the blue opnieuw de slappe lach krijg om iets wat overdag gezegd of gebeurd is, of over iets wat ik gezien heb. De man is niet onsympathiek; hij voelt gewoon de bui al hangen.

Niet enkel mêmes zijn grappig, ook reacties die andere mensen plaatsen op berichten drijven me soms tot het verbranden van onnoemelijk veel calorieën. Met deze twee ga ik nog steeds gegarandeerd neer:


Klassieke moppen

De tijd van de klassieke moppen zal inderdaad wel bijna op zijn einde lopen. Ik kan me nog een lagere schooltijd herinneren waarin moppen een vaste waarde op de speelplaats waren; maar ja, volgens mijn eigen kinderen is dat dan ook een eeuwigheid geleden. Toch denk ik dat we ze nog niet helemaal moeten begraven. Tijdens mijn 18 jaren in de kinderopvang, deed ik na school tijdens het koek- of fruitmomentje wel eens een 'moppenuurtje'. Dat duurde uiteraard helemaal geen uur, maar we noemden het zo en de kinderen vonden het geweldig en vroegen er ook steeds naar. Het hield in dat iedereen die dat wilde om de beurt op zijn stoel mocht gaan staan en een mop mocht vertellen. Aangezien de leeftijden van de kinderen varieerde van 2,5 tot 12 jaar, varieerde het niveau van de moppen ook wel wat; maar dat is net leuk!

Let wel op als je moppen wil gaan tappen met kleuters. Zij zijn kei in het ter plekke bedenken dan ellenlange 'moppen' (lees verhalen) zonder cloe. Plots is het afgelopen en dan moet je ook zelf een beetje inschatten wanneer je best begint te lachen. Timing is cruciaal! Want als je te vroeg begint zijn ze boos, want ze waren nog niet klaar. Wacht je te lang zijn ze op hun tenen getrapt. Ja, het vraagt wel wat oefening. De grappigste anekdote die ik kan vertellen over een kleutermop speelde zich in mijn gezin aan de eettafel af, ongeveer zo'n 12 jaar geleden. Mijn oudste dochter Kato, toen 4, vertelde zo'n verhaal zonder cloe en zonder einde. Na ongeveer zo'n 5 vermoeiende minuten is het eindelijk gedaan (geen einde dus, het stopte plotseling) waarna Kato ons verwachtingsvol aankijkt om te zien of haar mop geslaagd was; waarop de jongste dochter Mart (toen +/- 3) heel droog zegt: 'Seg Kato, die kende ik al lang ze.' 😆


Welke moppen kunnen en mogen nog?


Ik denk dat er een eerlijke vraag is die we ons kunnen stellen tijdens de bijna begrafenis van de klassieke mop: 'Welke moppen kunnen en mogen nog?' Laten we eerlijk zijn, de meeste moppen die wij vroeger tapten zijn nu toch echt niet meer politiek correct. (Toen ook niet, maar er kraaide geen haan naar.) Ik zou hier een klassieke mop willen neerschrijven, maar ik ken er eigenlijk geen die geen censuur nodig hebben. Dus ik waag me er maar niet aan.



'Dad jokes'

Mijn favoriete mopjes! De snelle, foute, ik-goochel-wat-met-de-betekenis-van-woorden-grapjes. Sorry, ik wil niet opscheppen, maar ik ben er snel in 😂, tot grote ergernis van mijn pubers (al kunnen ze er zelf ook wat van). Volgens het onderzoek van Bert Oben komen de 'dad jokes' nog wel vaak voor tijdens spontane gesprekken tussen studenten, en gelukkig maar! Ik zou niet weten wat ik de hele dag tegen mensen moest vertellen als ik er geen meer zou mogen maken.

Wat is de meerwaarde van humor in een klaslokaal?

Humor is, zelfs in de klas en op school, van het allergrootste belang. Een nieuwe stageklas? Je kan de spanning tussen jezelf en de leerlingen dat eerste moment meteen ontladen door een grappige mop of même op de eerste pagina van je powerpoint. Ook ad rem en met humor reageren op situaties die zich voordoen, schept een band. In de klas maak je wel best enkel 'veilige' moppen, waardoor niemand zich geschoffeerd kan voelen. Helaas merk ik bij de vrienden van mijn kinderen die thuis geregeld over de vloer komen, dat niet iedereen bekend is met de grote dosis humor die in mijn gezin deel uitmaakt van de orde van de dag. Dus geen overload, maar vooral veel spontaniteit in reageren is mijn geheime recept.

'Als bleten nie helpt, kunde'r beter mee lachen'

Mijn levensmotto. Hoe moeilijk en donker het leven soms ook kan zijn, ik ben er tot hiertoe altijd in geslaagd om zelfs tijdens de rotste en moeilijkste momenten te blijven lachen. Lachen met je eigen miserie door een lekkere portie zwarte humor kan de pijn echt even verlichten. 

Tot slot

Ik sluit graag mijn laatste blogbericht af met een link naar het originele artikel, en een selectie van mopjes die ik nog graag met jullie wil delen. Tot volgende keer! 

Deze kwamen we tegen tijdens een wandeling. Ik kan niet meer!

















Deze stuurde ik met Pasen rond. oh wat vind ik mezelf toch grappig! 


















In de paassfeer blijvend en met een vleugje horror ben ik ermee weg. Daag!
















Bronnen

  Nws, V. (2025d, april 6). Waarom de klassieke mop langzaam uitsterft (behalve de ’dad joke’) | VRT
         NWS: nieuws.
VRTNWS. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/04/03/waarom-we-nog-zelden
         moppen-vertellen/

Ik moet hier een beetje illegaliteit toegeven, maar ik weet echt niet meer waar alle mopjes vandaan komen. Ze zijn ondertussen onderdeel van mijn eigen collectie, al zijn ze van oorsprong niet van mij. Ik zou bij deze willen meegeven dat ik op geen enkele manier iemand zijn eigendom heb willen stelen, en ik ga ervanuit dat de makers van humor willen dat hun grapjes zoveel mogelijk gedeeld en bekeken worden. Dus hoop ik dat ik er op deze manier vanaf kom.

Reacties

  1. Dag Els

    Wat een heerlijke, humoristische blogpost! Zoals ik je al eerder zei: you made my day! Waarvoor een dikke dankjewel. Je hebt me met jouw post niet alleen aan het lachen gekregen, maar ook eindelijk gemotiveerd om aan mijn eigen portfolio te beginnen (na véél te veel uitstelgedrag).

    Jouw ludieke blik op hoe klassieke moppen langzaam verdwijnen is treffend. Het valt inderdaad op hoe humor steeds meer verschuift naar het visuele en digitale, met memes die de traditionele mop vervangen. Al moet ik toegeven dat ik sommige memes écht hilarisch vind, en dat die lachbuien nadien dan inderdaad weer op de meest onverwachte momenten terug opduiken.

    Tot slot jouw afsluiter? Goud! Je bekentenis over het moppen pikken in semi-illegaliteit deed me echt hardop lachen. Je hebt helemaal gelijk: goede humor is er om gedeeld te worden. Dus laat ons hopen dat de moppengoden mild gestemd zijn en jou met rust laten. Of beter nog: dat ze je bedanken voor de verspreiding van hun geestige erfgoed!
    Dankjewel alvast voor de inspiratie en de lach!

    Groetjes
    Elise

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Els!

    Het is alweer eventjes een tijdje geleden… Ik patrouilleerde je blog zoals ik gewoonlijk wel minstens één keer per semester doe, toen ik plots een titel tegenkwam die er voor zorgde dat ik eventjes mijn hoofd kantelde. ‘Waarom we nog zelden moppen vertellen’. Ik begon erover na te denken en moest vaststellen dat ik het inderdaad tegenwoordig opvallend vind wanneer iemand een mop maakt. Het gebeurt helemaal niet zo vaak meer en ik merk het actief op wanneer het tóch voorvalt. Raar, dacht ik bij mezelf. Blijkbaar was ik niet alleen in die ervaring, want jij bleek net dezelfde gedachte te hebben. Nog erger: blijkbaar was die gedachte zodanig aanwezig bij een meerderheid aan mensen dat er onderzoek naar werd gedaan.

    Natuurlijk kan een blogbericht over humor zelf geen humor missen: iets waar jij ook duidelijk de moeite in hebt gestoken aangezien je gezonde portie zelfspot mij luidop aan het lachen bracht.

    Zelf heb ik ook een kleine observatie en ervaringen toe te voegen: zo maak ik namelijk deel uit van de generatie die constant communiceert via memes. Sommige chats bestaan zelfs volledig uit het heen en weer sturen van verschillende memes die we over de tijd heen tegenkomen. Er ontbreekt dus zeker geen humor; hij heeft inderdaad gewoon een metamorfose meegemaakt.

    Hoe leuk die memes ook kunnen zijn, soms snak ik ook terug naar de tijd van simpele (woord)mopjes. Net zoals jij het hier verkondigt, kan ik mij ook nog zeer goed herinneren hoe flauwe grapjes een noodzakelijk onderdeel waren van vriendschappen op de basisschool. Ik denk meteen aan een klassieker: ‘Wat is blauw en niet zwaar?’ ‘Lichtblauw’. Het voelt alsof het werkelijk eeuwen geleden is dat ik nog eens zo’n vreselijke grap gehoord had, totdat ik onze goede vriend David het steeds vaker hoorde doen (in mijn bijzijn). Het voelde als een echte heropleving van de typische flauwe grap (en ‘dad jokes’). Ik hoop dat zowel hij als jij deze traditie in leven houdt!

    Groetjes,

    Joren

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ik zal op je wachten - Luc Hanegreefs: De recensie

90 jaar chiro

'Glamour' en 'noncha' verkozen tot kinder- en tienerwoord van het jaar