Cultuurportfolio

Aandacht, een illusie? Hocus Focus. De enige gelijkenis tussen goochelaars en leraren? Ze proberen allebei aandacht te vangen, te richten en vast te houden. Maar hoe doe je dat in de klas zonder toverstokje? In dit artikel uit Klasse leer je er meer over.             De Wilde, B., Goossens, S., & Van de Pontseele, F. (2024).          Aandacht, een illusie? Klasse , 035 , 10–19. Verschillende soorten aandacht Er zijn vier verschillende types aandacht:  selectieve aandacht Dit is aandacht die zich op één specifieke taak richt. Zoals bijvoorbeeld een leerling die zo opgaat in een toets dat hij de mondelinge instructies mist, of een gamer die niet hoort dat hij geroepen wordt voor het avondeten. gefocuste aandacht Je kiest waar je hoeveel aandacht aan besteedt. Dit kan je bij leerlingen trainen door gerichte zoekopdrachten te geven. volgehouden aandacht Voldoende lang kunnen focussen om tot een resultaat te komen. Deze vorm van...

 Waauw... Geen lollig gedoe deze keer. Gewoon een blog over een boek. Een boek van de leeslijst. Een boek dat me geraakt heeft. Een boek dat ik alweer in één ruk uitgelezen heb. Deze keer niet omdat het leest als een trein of omdat het een dun boekje is, maar alleen omdat het me zó aangreep dat ik het niet los kon laten, niet weg kon leggen voor het uit was. Ik denk dat ik voor deze ene keer mijn geen-spoilersprincipe aan de kant ga zetten, en een volledig verslag ga geven van het verhaal. Gewoon omdat niet iedereen het boek zal lezen, maar wel het verhaal (of in dit geval: de verhalen) zou moeten kennen. Vluchteling - Alan Gratz Het boek vertelt de verhalen van drie jongeren in drie  verschillende tijdperken, in drie landen die ver uit elkaar liggen. Op het eerste zicht hebben hun verhalen weinig met elkaar te maken, maar des te meer met elkaar gemeen. Alle drie de jongeren moeten vluchten uit hun thuisland. Het boek beschrijft hun drie verhalen, die allemaal gebaseerd zijn o...

 Een zonnige zaterdag in maart. Na net een griepje te hebben overleefd (nauwelijks), spring ik terug achter de laptop om aan mijn achterstallig schoolwerk te werken. Maar dat valt tegen. Na een uur is het me eigenlijk al terug teveel. Dit kan toch niet? Ik moet iets doen... Of moet ik even in het eerste lentezonnetje gaan zitten om terug wat kleur op mijn gezicht krijgen? Na nog een half uur geef ik het op. Nog niet voor vandaag. Kan gebeuren. Morgen een nieuwe dag. Het zonnetje zal het worden vandaag. Dan komt Kato af met een boek; 'Dit moet je lezen mama, je gaat dat kei mooi vinden!' Awel ja, een boekje en het zonnetje. Wordt het toch geen compleet nutteloze dag. Een weeffout in onze sterren - John Green Persoonlijke bibliotheek en 🔆 Ik heb geluk. Met twee tienerdochters waarvan er één verslaafd is aan het uitgeven van haar zakgeld aan boeken, krijg ik de nieuwste populaire tienerromans vaak op een zilveren schaaltje aangeboden. Aangezien zij veel engelstalige boeken leest,...

Ken je dat? Je hebt een boek uit de bibliotheek. Je bent er zo in verdiept dat je al je klusjes snel snel afwerkt om toch maar verder te kunnen lezen. Je hele vakantie, je hele weekend wil je alleen maar lezen, want je zit zo verweven in het verhaal en dan, plots, ... is het boek uit, en blijf je een beetje verdwaasd achter. Het voelt lichtjes als een rouwperiode. Ik kan op zo'n moment ook niet meteen aan een nieuw boek beginnen. Ik moet nog verwerken dat het klaar is. Nog nooit meegemaakt? Nu; ik wel. En zo kwam er een periode dat ik alleen nog op zoek ging naar heel dikke boeken. Hoe meer pagina's hoe liever. Een hele reeks dikke boeken? Nog beter!  Zo kwam ik uiteindelijk terecht bij mijn favoriete schrijver, Ken Follett. Ik begon met het boek 'Pilaren van de aarde'. 1006 pagina's lang, wat, zoals ik al zei, in eerste instantie de reden was dat ik het meenam uit de bib. Maar zelfs 1006 pagina's zijn te weinig om genoeg te krijgen van dit verhaal. Je wordt er...