Het meisje en de soldaat

Aline Sax

                 Met prenten van Ann De Bode 

Hoe gaat het verhaal?

Het is wereldoorlog 1. Een blind meisje woont met haar mama en haar tante in een herberg. In haar vrije tijd zit ze graag op een bankje op het dorpsplein. Op een dag ruikt ze dat er nog iemand anders op het bankje zit. Het is een Afrikaanse soldaat. Hij vertelt haar over zijn land en zijn gezin. Hij geeft haar een masker van zijn land cadeau. Het meisje vertelt hem op haar beurt over haar papa aan het front. Zonder af te spreken zien ze elkaar elke dag op het bankje. Wanneer de soldaat terug naar het front moet, telt het meisje de dagen af tot hij weer terugkomt. Ze bakt een brood voor de soldaat. Ze gaat op het bankje zitten wachten tot hij er is om het aan hem te geven, maar hij komt niet. De volgende dag is hij er nog steeds niet. Ze kan niet meer wachten. Met haar brood onder de arm loopt ze het pad achter de herberg op en begint het te volgen richting het front. Ze gaat de soldaat zoeken. 

Ondertussen lezen we het verhaal van de soldaat. Hij zit in de loopgraven, midden in een gevecht. Hij vraagt zich af wat hij daar doet, in een vreemd land, in een gevecht dat hem eigenlijk zelfs niet aangaat. Dan stort alles in. Hij ligt bedolven onder het puin, zijn oren fluiten. Hij gaat sterven in een oorlog die niet de zijne is. Hij denkt aan zijn vrouw en zijn kind. Dan wordt hij gered. Hij wordt naar een muffe, stinkende bunker gebracht en opgelapt om zo snel mogelijk terug naar het front gestuurd te worden. Hij wil het niet meer.

Het meisje loopt op het zandpad. Een soldaat ziet haar lopen. Ze vertelt hem waar ze naartoe wil en hij neemt haar mee op zijn paard naar de bunker. Wanneer ze daar aankomen is het donker en moeten ze wachten tot het de volgende dag weer licht is. Het meisje krijgt een bed.

De soldaat wil niet meer naar het front. Het is donker in zijn hoofd. Hij wil eigenlijk niets meer. Hij wil niet meer leven. Hij sluipt 's nachts de bunker uit en gaat alleen op pad richting het dorp. Onderweg slorpt de duisternis in zijn hoofd hem op. Hij pakt zijn wapen en stopt het in zijn mond...

Het is ochtend. Het meisje en de vriendelijke soldaat met het paard gaan in de bunker op zoek naar de Afrikaanse soldaat. Ze vinden hem niet, en krijgen te horen dat er die nacht een zwarte man overleden is. Vol verdriet wordt het meisje terug op het paard gezet, en de soldaat brengt haar terug naar huis. Onderweg raakt het paard verstrikt in een stuk prikkeldraad...

De Afrikaanse soldaat staat klaar met het pistool in zijn mond en de vinger aan de trekker. Dan hoort hij een gil. Hij loopt het bos uit en ziet een paard steigeren met een klein meisje er bovenop. Een soldaat ligt op de grond. Hij kalmeert het paard en dan ziet hij wie het meisje is. Het meisje valt snikkend in zijn armen. Ze dacht dat hij dood was. De duisternis in zijn hoofd trekt weg. Hij wil wel leven. Hij wil naar zijn vrouw en kind! Het meisje geeft hem het brood. De soldaat neemt haar bij de hand. Ze gaan het samen op het bankje opeten.

Hoe is het boek opgebouwd?

Het verhaal wordt beurtelings verteld vanuit het perspectief van meisje en de soldaat. De pagina's waarin de gebeurtenissen van het meisje worden weergegeven zijn wit, die van de soldaat zijn zwart. Het volledige verhaal is een voortdurende afwisseling van perspectief.

De woorden worden ondersteund door prachtige tekeningen die perfect de sfeer van het verhaal weergeven. 

 

Heeft het boek een meerwaarde voor leerlingen?

Zeker! Het verhaal geeft mooi weer wat er in een oorlog gebeurt in het hoofd en het hart van mensen. Niet alleen het schieten en de knallen, maar ook wat het met je doet. Het boekje is klein, dun en leest als een trein. Laagdrempelig om aan te beginnen dus. 

Op de kaft staat dat het boekje aanbevolen is vanaf 10 jaar. In de bib stond het ook op de kinderafdeling. Het is zeker te lezen voor kinderen vanaf 10 jaar, maar ik denk dat ze toch beter iets ouder zijn om het volledige verhaal mee te krijgen. 

Is het een aanrader?

Absoluut! Het is een prachtig, aangrijpend verhaal. En zoals ik al zei is het klein en dun en leest het erg vlot. Ik had het hele boek op een uur uit. Geen grote tijdsinvestering dus. Lezen die handel!